Zuilen, 7 januari 2016
Een onvergetelijke reis moet katertje Beer hebben gemaakt de afgelopen week, over een van de enge, drukke bruggen van het Amsterdam-Rijnkanaal zelfs. Maar hij is weer thuis, en hij heeft ons in de tussentijd het Nieuwe vuurwerk helpen verzinnen.
Zijn menselijke huisgenoten in Maarssenbroek hielden hem natuurlijk angstvallig binnenshuis in de dagen rond Oud & Nieuw. Maar in zijn nervositeit van het geknal en gepiep ontsnapte kater Beer (7 jaar) op 30 december en vond in zijn paniek de weg allicht niet meer terug naar de andere kant van het Amsterdam-Rijnkanaal. Op 6 januari zag een bevriende ondernemer hier in Zuilen hem bij zijn kunstwerkplaats. Beer zat onder het afdakje van de achterplaats, op een bergje hooi van gesikkeld en gedroogd zomergras. Toen de kater er de volgende dag nog was, kwam hij mij en mijn collega, die om de hoek wonen, om kattenvoer en om raad vragen. Ook zzp’ers zijnde, werken wij grotendeels vanuit huis, dus we wilden het werk wel eventjes opzij leggen voor een kat in nood. Van een andere buurtgenoot, die ook heel goed overweg kan met allerlei dieren, kenden we de website Amivedi.nl. We schrokken even toen daar ruim zeventienhonderd katten als vermist waren opgegeven in de nabije omstreek, maar toch hadden we in een mum van tijd we de kater in beeld. Ook dankzij de foto en de duidelijke beschrijving van degene die hem als vermist had opgegeven.
En wat was die, een uur nadat we Amivedi hadden gebeld, blij om Beer weer te zien in de werkplaats in Zuilen! Ze had overal gezocht vertelde ze, in de weilanden en in het dorp, ook ‘s nachts, en had de hoop eigenlijk al aan het laten varen. En ze was blij dat hij er zo goed uitzag ondanks alles. De kater is via een van de grote bruggen van het Amsterdam-Rijnkanaal in Zuilen aanbeland, bij de werkplaats van deze kunstenaar, die glas graveert. Zo kwam ik op het idee van een Nieuw soort ‘vuurwerk’, waar andere mensen en dieren niet bang van hoeven zijn. Het kan naar mijn mening het knalvuurwerk grotendeels vervangen. En het heet Kunst.
Kijk, bijvoorbeeld van dit cadeautje kan ik elke dag genieten, zeker als de lage winterzon erin schijnt. Dezelfde kunstenaar, bij wie de kater Beer belandde, Emile Verheule, maakt ook portretten in glas van mensen: portretinglas.nl. In de midwintertijd surf ik ook graag op websites van musea, om schilderijen te kijken. Of ik ga zomerse foto’s sorteren van de tuinen waar ik werk, zoals die in de nieuwjaarswensen te zien zijn van de stichting waar ik ook in werk. Zelf steek ik al geen vuurwerk meer af sinds mijn leeftijd meer dan twee cijfers heeft, maar ook voor kinderen kan kunst een prima spetterende vervanger zijn voor het paniekerige geknal en gepiep. Kunst is in mijn ogen het maken, of laten maken, of zoeken van mooie dingen, en allerlei moois dat wat langer blijft, aan elkaar te geven of te laten zien.
Vuurwerkhandelaren kunnen makkelijk, in de loop van de komende jaren, overschakelen op handelen in kunst en creatieve happenings. Mensen die een keer in het jaar stout willen zijn door vuurwerk af te steken, mogen van mij het hele jaar stout zijn; dit is mijns inziens zelfs enorm gewenst, want braaf zijn heeft ons tot dusver een klimaatverandering van jewelste gebracht. Stout zijn en zo veel mogelijk mensen laten genieten is dus een verdienste voor onze maatschappij, en als je het goed doet ook voor onze planeet.
Zo bracht de zevenjarige kater Beer mij bij het Nieuwe vuurwerk. Verzinnen is het nieuwe vuurwerk!
Lucas Brouns
in Zuilen, Utrecht
www.Oefenboerderij.nl
